torpedo

THIRD YEAR HIGH SCHOOL. Dalawang araw bago mag-JS Prom…

“Mr. Berania. Samahan mo nga to si Ms. Duma sa kabilang building.” Malakas na bulalas ni Ma’am Gadingan habang nagkaklase siya ng Advanced Biology.

Mukhang bored ang buong klase ngunit ang mga salitang ito ni Ma’am ay tila gumising sa ulirat ng lahat at nawala naman ang concentration ko sa inaaral na chart—The Difference Between the Cycles of Mitosis and Meiosis in Eukaryotic Cells. Napahiling ako na sana’y isa na lang akong eukaryotic cell sa isa sa mga glass slides ni Ma’am.

Nakaupo ako sa silya. Nakanganga. Petrified. Dama ang bawat matang punong-puno ng malisya at mga patagong ngisian. Nakaka-pressure. Para akong magkakaroon ng anxiety attack. Alam ng buong klase at alam ko na it’s now or never. Bakit pa kasi nauso ang mga love team sa hayskul or ang JS Prom? Nalaman ko na mahirap magka-crush kapag ang crush mo ay kaklase mo lalo na kapag saksakan ka ng katorpehan.

Dahan-dahan akong tumayo sa upuan ko. Walang galaw at tunog na lumipas na hindi napansin. Sinundan ko siya.

Mga limang yapak ang pagitan sa bawat isa. Hindi ko alam kung narinig niya ang sinabi ni Ma’am Gadingan pero wala na akong pakialam. Ni hindi ko alam kung saan kami papunta. Bawat yapak ay naging pakikipagbuno sa sarili habang naninigas ang mga kamao at nanlalamig ang mga kamay. Isa akong naglalakad na ‘torpedo’.

It’s now or never! Bigla akong napaubo ako. Pekeng ubo.

“Ehem! Ehem!” Shoot! Hindi niya yata narinig. Hindi siya lumingon. Basa na ang kili-kili ko. No choice. Kailangan ko nang magsalita.

“Ei! Nat!” nagulat ako sa matinis na boses na lumabas sa aking bibig.

“Ui, bakit?” Lumingon na siya sa wakas. Inugatan ako sa pagkakatayo ko. Nanganganib na bumigay ang mga tuhod.

“Uhhm…Sabi ni Ma’am Gadingan samahan daw kita.” Halatang pinilit ang mababang boses.

“Ah okey.” Nagpatuloy siya sa paglalakad. Ang bagal niya maglakad pero isa yun sa mga nagustuhan ko sa kanya. Para siyang pelikula—in slow-motion. Huminga ako ng malalim. Sinabayan ko siya sa paglalakad. Nasa likod ang mga kamay. It’s now or never. Waaa!

“Uhm... Nat.” Pareho kaming napatigil sa paglalakad. Magkaharap. Naghahabulan ang mga matang hindi magkatagpo.

Ano yun?

“Uhmm…May ka-date ka na ba sa Prom?” Sabay lunok. Ang sakit sa lalamunan. Para akong lumunok ng buto ng santol.

“Wala pa.” Sabay cartwheel ako.

“Uhm…pwede ka bang maka-date sa Prom?” Muntik na akong pumiyok. Nagpatuloy siyang maglakad. Tahimik. Nalintikan na. I blew it.

“Kailangan ba talaga may ganun? ‘Di ba pwedeng group?” tinanong niya habang nakatingin sa nagdidilim na langit habang ako’y sumusunod sa kanya parang basang ibong tinamaan ng kidlat.

“Oo naman.” Mahina kong sinabi. Sabay bulong sa hangin.

“So…would you like to go to the Prom with me?” Oo. Napa-English ako.

Nasabi ko na. Bahala na. And I just let it hang there. Isang malaking awkwardness na palutang-lutang sa hangin na parang nakakairitang bangaw. May dumaan na mga anghel. Naikiki-usyoso. Nakakabingi ang katahimikan maliban sa tunog ng umiihip na hangin. Naglakad kami. Nakatingala sa langit. Mabilis ang pagkabog ng mga pusong puno ng takot. Nang biglang…

“Sige, Bok.” At nasilayan ko ang mahiyain niyang ngiti. Nakakainis. Hindi ko na maitago ang aking malalaking ngipin at gilagid.

. . .

Pabalik na kami sa class room. Sa unang tingin ay mukhang tahimik ang lahat. Nagpapanggap na nakikinig sa mga sinasabi ni Ma’am Gadingan. Ngunit ang totoo’y nakikiramdam sa mag-love team na magbabalik.

“Ready ka na, Nat?”

“Kanina pa.” Natatawa niyang sinagot.

Pagbukas pa lang nang pinto ay ramdam na namin ang mga malisyosong mga mata at mga mapanuksong ngisian. Pinilit kong itago ang saya at kilig, pero tinraydor ako ng mga gilagid kong nagpupumilit na lumabas.

“O bakit hanggang tenga ‘yang ngiti mo,” tukso ng seatmate ko.

Napalingon ako kay Poknat. Kinukuyog ng mga classmates kong tsismosa. At sa pagitan ng paghinga’y nagtagpo sa wakas ang nagkakahiyaang mga mata.

“Wala.” Tuluyan nang nawala sa isip ko ang mga phases ng cell cycle. Napalitan ng hindi mapaniwalaang katotohanang ka-date ko ang crush ko sa JS Prom.